ساختمان سبز (Green Building) به دستهای از ساختمانها گفته میشود که در برابر حفظ منابع زیست محیطی در طول عمر یک ساختمان از زمان طراحی و احداث تا بهرهبرداری و بازسازی متعهد میباشند.
در این ساختمانهای دوستدار طبیعت، علاوه بر اینکه استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر در آن اولویت دارد و مصرف انرژی آن ناچیز ميباشد، مصالح آن نیز از منظر زیست محیطی مورد ارزیابی قرار میگیرد.
هدف نهایی ساختمان سبز، استفاده بهینه از منابع و کاهش تأثیر منفی ساختمان بر روی محیط زیست میباشد.
یکی از مهمترین اهداف ساختمان سبز کاهش مصرف انرژی گرمایشی، سرمایشی و الکتریکی و همچنین افزایش بازده انرژی ساختمان میباشد.
به منظور کاهش مصرف انرژی و ایجاد ساختمان سبز، بایستی طراحان ساختمان، اتلافات انرژی موجود در ساختمان را کاهش دهند. در نتیجه راهکار موجود استفاده از پنجرههایی با عملکرد بسیار بالا و عایقکاری دیوارها، بام و کف ساختمان میباشد.
استراتژی که در احداث ساختمان سبز توسط مهندسین انرژی بکاربرده میشود، طراحی ساختمان با دیدگاه استفاده از انرژیخورشید است که اغلب در ساختمانهای با مصرف بهینه انرژی اجرا میگردد. در این ساختمانها موقعیت پنجرهها، دیوارها، ایوانها، سایبانها و درختها بایستی طوری جهت یابی شود که موجب ایجاد سایه در تابستان و بیشترین بهره خورشیدی در زمستان گردد. علاوه بر آن مکان مناسب پنجره میتواند باعث افزایش میزان نور روشنایی روز و کاهش مصرف انرژی الکتریکی روشنایی در طول روز گردد.
از جمله راهکارهای موثر در این بخش میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
- انرژی خورشیدی فعال (Active solar)
- انرژی خورشیدی غیرفعال (Passive solar)
- انرژی الکتریکی خورشیدی (Photovoltaic)
- استفاده از فضای سبز بر روی بام ساختمان (Roof garden)
- استفاده از سیستم مدیریت هوشمند ساختمان (BMS)
اولین ساختمان سبز ایران با پوششهای نانوعایق در سقف و جدارهها، شیشههای دو جداره با پوشش ضد UV، پوشش سبز گیاهی، سیستم آب گرم خورشیدی و برق خورشیدی توسط هیئتعلمی دانشکده مهندسی صنایع و مدیریت سیستم دانشگاه صنعتی امیرکبیر ساخته شد.
این ساختمان با پوششهای گیاهی و لایههای پوششی شیشهها، از ورود اشعه UV که باعث گرم شدن داخل ساختمان میشود تا میزان ۹۹ درصد ممانعت میکند و ۵۷ درصد مقدار انرژی سرمایشی مورد نیاز در تابستان را کاهش میدهد.
تنظیم و گرداوری:فاطمه پهلوان زاده