این پروژه فرصتی برای کشف و ایجاد تفسیرهای معاصر از تایپولوژی ها و تکنیک های ساخت سنتی بوده است. پاسخ این بنا به بستر و معماری اطراف خود، که در یک منطقه غنی به لحاظ فرهنگی قرار گرفته است، فضایی را به وجود آورده که به دنبال کنار زدن مرزهای معماری معبد مدرن بوده بدون آنکه  با جنبه های سمبلیک طراحی معبد مصالحه کند.

تصمیم بر استفاده از سنگ در این بنا تلاشی بوده است جهت هماهنگی با سبک ساختمان سازی این منطقه و بعلاوه این کار رویکردی نوین در طراحی معبد در این سرزمین است. دسترسی منابعی همچون کیفیت عالی سنگ و عمق دانش صنعتگران حرفه ای سنتی که در پروژه هدف استفاده از هنر آنها بوده، باعث شده که سنگ به عنوان تنها متریال به کار رفته در این بنا انتخاب شود.

با  توجه به قرار گرفتن معبد در چشم اندازی زیبا از کویر، متریال اولیه انتخابی برای ساخت این بنا، سنگ های ریگی زرد رنگ بوده اند که به صورت محلی در دسترس می باشند. خلاقیت اصلی در طراحی بنا، گنبد معبد است که با سنگ ماسونری مقاوم شده است. به جای یک بلوک صلب، تک تک اجزا گنبد معبد از یک دیگر با استفاده از بلوک های سنگی در هم بافته شده و بندهای اپوکسی فاصله گرفته اند.

دیوارهای ماسونری سنگین و سنگی معبد به گونه ای طراحی شده اند که گنبد سنگی را نگه دارند و بنابراین می بایست به دقت در مکانی قرار می گرفتند که بتوانند الزامات مختلف را تامین کنند. سنگینی سنگ می بایست با سبکی متوازن شود. و اینکار به واسطه بهره گیری از نور انجام شده است.

اتصالات در هم بافته سنگ به این جهت به کار گرفته شده است تا اجازه دهد نور در طول روز وارد فضای خلوتگاه داخل معبد بشود و در شب نیز نور داخل به بیرون و محیط اطراف نفوذ کند و اینگونه طرح معبد از روز به شب، متفاوت می شود. در ساعات مختلف از روز، از جهات مختلف معبد سنگینی و سبکی، صلبیت و شفافیت، فضای پر و فضای توخالی، و گذشته و حال را به نمایش می گذارد.

تنظیم و گردآوری : فاطمه پهلوان زاده